رابطۀ ترس از دندانپزشکی در کودکان 6 تا 8 ساله با ترس والدین آنها

اين پژوهش با هدف بررسی رابطۀ بين ترس کودکان 6 تا 8 ساله از دندانپزشکی با ترس والدينشان اجرا شد. روش پژوهش همبستگی و نمونۀ آماری پژوهش شامل 107 کودک 6 تا 8 ساله بود که در سال تحصيلی 91ـ1390به همراه والدين خود به درمانگاه دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان مراجعه کردند . روش نمونه‌گيری هدفمند و ابزار های پژوهش شامل مقياس بررسی ترس کودکان زير شاخص دندانپزشکی ( کاتبرت و ملامد، 1982) برای ارزيابی ترس کودکان، مقياس تغيير‌يافته اضطراب دندانپزشکی (هامفريس و همکاران، 1995) برای ارزيابی ترس والدين و مقياس رتبه‌ای رفتاری (فرانکلو همکاران، 1962) برای ارزيابی رفتار کودک حين درمان بود. پرسشنامه‌های اول و دوم را والد کودک و پرسشنامۀ سوم را دندانپزشک تکميل کرد. تحليل داده‌ها از طريق ضريب همبستگی پيرسون و ضريب همبستگی اسپيرمن و آزمون t مستقل انجام شد. يافته‌ها نشان داد که بين نمره‌های ترس والدين و کودکان رابطۀ معنادار مستقيم وجود دارد (001/0 P< ). همچنين بين مقياس بررسی ترس کودکان ـ زير شاخص دندانپزشکی و مقياس رتبه‌ای رفتاری فرانکل رابطۀ منفی معنادار وجود داشت (001/0 P< ). براساس نتايج در کودکان گروه سنی 6 تا 8 سال، ترس والدين می‌تواند بر روی ترس دندانپزشکی کودک و درجۀ همکاری او با دندانپزشک تأثير بگذارد.

واژه‌های كليدي: ترس کودکان از دندانپزشکی، ترس والدین از دندانپزشکی، همکاری کودک با دندانپزشک