رابطۀ معنویت در محیط کار، انگیزۀ درونی و اشتیاق شغلی با عملکرد وظیفه

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ معنويت در محيط کار (اشتياق معنوی، تجربه عرفانی و معنوی، پيوند معنوی و احساس يگانگی)، انگيزه درونی و اشتياق شغلی (نيرومندی، فداکاری و جذب) با عملکرد وظيفه انجام گرديد. اين پژوهش از نظر نوع، توصيفی و از نظر روش يک پژوهش همبستگی است و جامعه آماری آن را کليه کارکنان يک مرکز خدمات درمانی در شهر اصفهان تشکيل داده‌اند که از ميان آنان، تعداد200 نفر به‌عنوان نمونه از طريق نمونه‌گيری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه معنويت کينجرسکی و اسکرايپ نک (2006)، با چهار خرده‌مقياس، پرسشنامه انگيزه درونی آمابايل و همکاران (1994)، پرسشنامۀ اشتياق شغلی اتريخت (2002)، و پرسشنامۀ عملکرد وظيفه پاترسن (1963)، بوده است. تحليل داده‌ها با استفاده روش همبستگی پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد که بين معنويت در محيط کار، انگيزه درونی و اشتياق شغلی با عملکرد وظيفه رابطۀ مثبت و معنادار (01/0 P≤ ) وجود دارد. علاوه بر اين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد که تجربه عرفانی و معنوی و پيوند معنوی از مؤلفه‌های معنويت در محيط کار، نيرومندی از مؤلفه‌های اشتياق شغلی و انگيزه درونی، پيش‌بينی‌کننده‌های معنادار (01/0 P≤ )، عملکرد وظيفه هستند. بنابراين، براساس نتايج می‌توان چنين نتيجه‌گيری نمود که از طريق تقويت معنويت در محيط کار، اشتياق شغلی و انگيزه درونی می‌توان عملکرد وظيفه را در سازمان‌ها افزايش داد.