تأثیر عدالت سازمانی ادراک شده بر تمایل به ترک خدمت با میانجیگری هویت سازمانی، حمایت سازمانی و خشنودی شغلی

اين پژوهش با هدف بررسی تأثير عدالت سازمانی ادراک شده بر تمايل به ترک خدمت کارکنان از طريق متغيرهای واسط هويت سازمانی، حمايت سازمانی و خشنودی شغلی در يک سازمان دولتی شرق کشور اجرا شد. پژوهش از نوع کاربردی و توصيفی به روش همبستگی و مبتنی بر تحليل مسير بود. از جامعه 870 نفری کارکنان، تعداد 270 نفر براساس جدول نمونه‌گيری کرج‌سای و مورگان (1970) به‌عنوان نمونه به‌صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌های عدالت توزيعی کيم، مون، هان و تيکو (2004)، عدالت رويه‌ای و تعاملی طبرسا، اسمعيلی‌گيوی و اسمعيلی‌گيوی (1389)، هويت سازمانی مائل و آشفورث (1992)، حمايت سازمانی ادواردز (2009)، خشنودی شغلی اسپکتور (1985) و تمايل به ترک خدمت ساگر، گريفث و هوم (1998) بود. تحليل داده‌ها از طريق همبستگی پيرسون و تحليل مسير با کمک نرم‌افزار ليزرل انجام شد. يافته‌ها نشان‌دهندۀ همبستگی قابل قبول ميان کليه متغيرهای پژوهش بود و فرضيات پژوهش در مسيرهای تحليل شده شامل تأثير مثبت: عدالت سازمانی بر حمايت سازمانی، عدالت سازمانی بر هويت سازمانی، عدالت سازمانی بر خشنودی شغلی، حمايت سازمانی بر خشنودی شغلی، هويت سازمانی بر خشنودی شغلی، و تأثير منفی: حمايت سازمانی بر تمايل به ترک خدمت، هويت سازمانی بر تمايل به ترک خدمت، و خشنودی شغلی بر تمايل به ترک خدمت تأييد شدند (05/0 > P ).