ارتباط اسکیزوفرنیا با لیپید پراکسیداسیون، ظرفیت تام آنتی‌اکسیدان‌های سرم و گروه‌های تیول

هدف: با توجه به اهمیت تأثیر افزایش رادیکال‌های آزاد مانند سوپراکسیداز و نیتریک اکساید بر نارسایی دفاع آنتی‌اکسیدانی و آسیب به مغز، این پژوهش با هدف مقایسه استرس اکسیداتیو در اسکیزوفرنیا و افراد سالم انجام شده است. روش: این بررسی به‌صورت مقطعی، بر روی 60 بیمار که بر پایه معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR توسط روانپزشک، مبتلا به اسکیزوفرنیا تشخیص داده شده بودند و 180 فرد عادی که از نظر سن، جنس، سیگاری‌بودن و نیز میزان درآمد هم‌سان شده بودند، انجام شد. بیماران به‌صورت در دسترس در بیمارستان امیرکبیر اراک نمونه‌گیری شدند. از نمونه‌ها پس از پرکردن رضایت‌نامه، پنج سی‌سی خون وریدی برای اندازه‌گیری شاخص‌های استرس اکسیداتیو گرفته شد. برای اندازه‌گیری میزان پراکسیداسیون لیپیدی از روش ساتو و معرف TBA، برای گروه‌های تیول از روش هیو و معرف DTNB و برای ارزیابی فعالیت آنتی‌اکسیدانی تام پلاسما از روش FRAP (بنزی) که توانایی پلاسما را در احیای یون‌های فریک به فرو ارزیابی می‌کند بهره گرفته شد. داده‌ها به‌کمک آزمون آماری t ، ضریب همبستگی اسپیرمن و الگوی رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سنی آزمودنی‌ها 13/32 سال (انحراف معیار 46/9) بود. 7 نفر مبتلا به اسکیزوفرنیای حاد و 53 نفر مبتلا به اسکیزوفرنیای مزمن بودند. میانگین شاخص گروه‌های تیول بین دو گروه مورد و گواه دارای تفاوت معنی‌دار بود (001/0p<). میانگین شاخص FRAP بین گروه‌های مورد و گواه نیز تفاوت معنی‌دار داشتند (005/0p<). میانگین شاخص TBA در گروه مورد نسبت به گروه گواه از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: با کاهش میزان تیول و FRAP، دفاع آنتی‌اکسیدانی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا کاهش می‌یابد.