اثربخشی آموزش مهارت‌های مدیریت خشم بر اضطراب اجتماعی و مهارت خودنظم‌دهی خشم در پسران مضطرب اجتماعی دبیرستانی

اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشی آموزش مهارت‌های مديريت خشم بر اضطراب اجتماعی و مهارت‌های خودنظم‌دهی خشم در پسران مضطرب اجتماعی شهرستان دره شهر اجرا شد. روش تحقيق، شبه‌تجربی با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش تمام ی دانش‌آموزان پسر سال اول و دوم دبيرستانی (527 نفر) در سال تحصيلی 90ـ1389 بودند. مطالعۀ حاضر بر روی 32 نفر از دانش‌آموزان که نمرۀ آنان در آزمون سياهۀ فوبيای اجتماعی ( SPIN ) بيشتر از ديگران بود، اجرا شد. نمونه با توجه به روش نمونه‌گيری هدفمند انتخاب و سپس به‌طور تصادفی به دو گروه گواه و آزمايش تقسيم شدند. ابزار پژوهش سياهۀ فوبيای اجتماعی (کانور و همکاران، 2000) و پرسشنامۀ صفت ـ حالت بيان خشم (اسپيلبرگر، 1999) برای دو گروه به‌صورت پيش‌آزمون و پس آزمون اجرا گرديد. برنامۀ آموزش مديريت خشم در ده جلسۀ 90 دقيقه‌ای به‌صورت هفتگی برگروه آزمايش اعمال گرديد. نتايج نشان داد، اضطراب اجتماعی در گروه آزمايش، در مقايسه با گروه گواه، به‌طور معناداری کاهش، ولی مهارت‌های خود نظم‌دهی خشم به‌طور معناداری افزايش يافته است (05/0 P < ). همچنين نتايج پژوهش نشان داد که آموزش مديريت خشم ، مهارت ‌ های خودنظم ‌ بخشی خشم را افزايش، ولی اضطراب اجتماعی را کاهش می‌دهد.

واژه‌های كليدي: آموزش مدیریت خشم، اضطراب اجتماعی، مهارت‌های خودنظم‌بخشی خشم