تجارب خانواده‌های بیماران مرگ مغزی از ارتباط و آشنایی با خانواده و فرد گیرندۀ عضو

اين مطالعه به‌منظور تبيين تجربۀ خانواده‌های بيماران مرگ مغزی از ارتباط و آشنايی با خانواده و فرد گيرندۀ عضو به روش کيفی با رويکرد پديدارشناسی انجام شد. به اين منظور مصاحبه‌های بدون ساختار و عميق با 5 خانوادۀ بيمار مرگ مغزی اهدا‌کنندۀ عضو که با گيرنده‌های اعضا ارتباط داشتند، صورت گرفت که در آن خانواده‌ها تجربيات خود را در خصوص اين پديده بيان کردند. داده‌های به‌دست آمده از اين مصاحبه‌ها با استفاده از روش تجزيه و تحليل کلايزی تحليل شد. يافته‌های اين پژوهش را می‌توان در قالب چهار مفهوم کلی نيت اهدا، نياز به قدردانی، احساس تنهايی و سلطه‌جويی طبقه‌بندی کرد. يافته‌های اين مطالعه توانست تصويری روشن از تجربيات خانواده‌های بيماران مرگ مغزی که با گيرنده‌ها ارتباط داشتند ارائه دهد. تجربيات اين خانواده‌ها نشان داد که آشنايی و ارتباط دو خانواده لزوم دخالت متخصصان روان‌شناسی و مشاوره را می‌طلبد.