کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی و برخی ویژگی‌های بالینی آنها

هدف پژوهش حاضر، بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی، در سه مقطع هنگام بستری، زمان ترخیص و شش ماه پس از آن در بیمارستان روزبه بود. روش: در این پژوهش 120 بیمار 18 تا 65 ساله مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک، در دوره مانیا یا مختلط، بستری در بیمارستان روزبه، به شکل پی‌درپی از اردیبهشت 1384 تا شهریور 1385 وارد بررسی شدند. داده‌ها به‌کمک پرسش‌نامهWHOQOL-BREF، پرسش‌نامه افسردگی‌هامیلتون، مقیاس رتبه‌بندی مانیای یانگ، مقیاس علایم مثبت و منفی (PANSS)، مقیاس ارزیابی کلی عملکرد (GAF) و پرسش‌نامه رضایت مراجع در سه مقطع هنگام بستری، زمان ترخیص و شش ماه پس از آن بررسی شد. میزان بینش بیماران به‌کمک زیرمقیاس «بینش و قضاوت» پرسش‌نامه PANSS ارزیابی گردید. یافته‌ها: کیفیت زندگی در زمان بستری و شش ماه پس از آن تفاوت معنی‌داری نداشت. بارزترین یافته، ارتباط معکوس علایم افسردگی با کیفیت زندگی، در زمان بستری (001/0p<)، ترخیص (001/0p<) و پی‌گیری شش ماه بعد (001/0p=) بود. علایم عمومی پسیکوز نیز در زمان بستری (001/0p<)، ترخیص (01/0p<) و شش ماه پس از بستری (001/0p<)، ارتباطی معکوس با کیفیت زندگی نشان داد. علایم منفی پسیکوز، ارتباطی معنی‌دار و معکوس با کیفیت زندگی در هنگام بستری (005/0p<) و ترخیص (05/0p<) نشان دادند. نتیجه‌گیری: کیفیت زندگی بیماران شش ماه پس از بستری در بیمارستان تغییر بارزی نمی‌کند.