تأثیر استرس بر توجه انتخابی بینایی با نگاه به عامل شخصیتی وظیفه‌شناسی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر استرس بر توجه انتخابی (متمرکز) بینایی با درنظرگرفتن نقش تعدیلی عامل شخصیتی وظیفه‌شناسی بود. روش: تعداد 60 نفر آزمودنی با توجه به ضوابط غربال‌‌گری شخصیتی و عصب­روانشناختی پژوهش به روش نمونه­گیری تصادفی چندمرحله­ای انتخاب و در سه گروه آزمایشی هم­اندازه جایگزین شدند (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل؛ هر گروه 20 نفر). آزمودنی­های دو گروه آزمایش ابتدا تکالیف تنش‌زای شناختی را اجرا کردند و سپس توجه بینایی آنها سنجیده شد. از آزمودنی­های گروه کنترل بدون اجرای تکالیف شناختی سنجش توجه بینایی به‌عمل آمد. برای سنجش توجه بینایی دو شاخص تعداد خطای شمارش و تعداد خطای طبقه­بندی محرک­ها در نظر گرفته شدند. داده­های پژوهش به‌کمک آزمون t برای دو گروه مستقل مورد تحلیل استنباطی قرار گرفتند. یافته­ها: نتایج نشان دادند که در سطح آماری 0001/0 استرس منجر به افزایش خطاهای شمارش و طبقه­بندی آزمودنی­ها می­شود. هم‌چنین مشخص شد که عامل شخصیتی وظیفه‌شناسی منجر به افزایش خطاهای شمارش و طبقه­بندی آزمودنی­ها در سطح معنی‌داری 0001/0 می­شود. نتیجه­گیری: استرس به شکل معنی‌داری منجر به کاهش توجه انتخابی (متمرکز) بینایی به محرک­های خنثی شده و در این میان عامل شخصیتی وظیفه­شناسی نیز نقش تشدیدکنندۀ این تأثیر منفی را ایفا می‌نماید