آگاهی، نگرش و رضایت‌مندی مراجعان و کارکنان زیرپوشش برنامه ادغام خدمات بهداشت روان در PHC: مرور نظام‌مند بررسی‌های 20 سال اخیر ایران

هدف پژوهش حاضر مرور نظام­مند بررسی­های 20 سال اخیر ایران در زمینه آگاهی، نگرش و رضایت­مندی کارکنان و جمعیت عمومی از برنامه ادغام خدمات بهداشت روان در PHC بود. روش: بانک داده­های داخلی و خارجی به روش جست­وجوی الکترونیک بررسی شد. همچنین با روش­های جست­وجوی دستی، جست­وجو بر پایه فهرست منابع و تماس­های شخصی پژوهش­های انجام­شده در این زمینه گرد­آوری و بررسی شد. با بررسی متن کامل پژوهش­های انتخاب­شده، 11 پژوهش مربوط به آگاهی و نگرش و یک پژوهش مربوط به رضایت­مندی وارد بررسی حاضر شدند. یافته­ها: نمونه مورد بررسی در بیشتر این پژوهش­ها بهورز یا جمعیت عمومی بود و درباره دیگر گروه‌ها بررسی کمی انجام شده است. بیشتر بررسی­های انجام­شده نشان­گر بالاتر از حد متوسط بودن آگاهی گروه­های مورد بررسی بود. یافته­های تنها پژوهش مربوط به رضایت­مندی نیز به­ترتیب بیان­گر رضایت نسبی، رضایت زیاد و رضایت کم جمعیت عمومی از شیوه برخورد و ارایه خدمات، صرفه زمانی و اقتصادی و پیامدهای درمانی بود. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد آگاهی و نگرش کارکنان و جمعیت عمومی در بیشتر موارد در حد متوسط یا بالاتر است، که این موضوع می­تواند متأثر از اجرای برنامه ادغام باشد. اگرچه برای بررسی دقیق­تر این موضوع لازم است پژوهش­های تجربی مرتبط به­صورت جداگانه انجام شوند.