مقایسه درمان فراشناختی، فلووکسامین و درمان ترکیبی در بهبود راهبردهای کنترل فکر و نشانه‌های توقف در اختلال وسواسی- اجباری

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان بهبود راهبردهای کنترل فکر و نشانه­های توقف آداب وسواسی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری (OCD) با درمان فراشناختی در مقایسه با فلووکسامین و درمان ترکیبیِ فراشناختی با فلووکسامین بود. روش: از میان بیماران سرپایی مراجعه‌کننده به کلینیک­های شهر تهران، 21 بیمار مبتلا به OCD انتخاب شده، به­طور تصادفی به یکی از سه گروه درمانی فراشناختی، فلووکسامین (50 تا 300 میلی‌گرم در روز) و ترکیبی اختصاص یافتند. هر سه گروه به مدت 10 هفته مورد درمان قرار گرفتند. آزمودنی­ها پیش و پس از درمان، به پرسش‌نامه‌های کنترل فکر (TCQ) و نشانه­های توقف (SSQ) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده­ها به‌کمک آزمون­های آماری کروسکال­والیس، Uمن­ویتنی و تحلیل کوواریانس یک­طرفه انجام شد. یافته‌ها: درمان فراشناختی و ترکیبی در مقایسه با فلووکسامین منجر به بهبود راهبردهای نگرانی، خودتنبیهی، ارزیابی دوباره و نشانه­های توقف شدند (01/0p<). تفاوت معناداری میان درمان‌های فراشناختی و ترکیبی وجود نداشت. نتیجه‌گیری: درمان‌های فراشناختی و ترکیبی در بهبود راهبردهای کنترل فکر و نشانه­های توقف آداب وسواسی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری مؤثرتر از فلووکسامین (300-50 میلی‌گرم در روز) هستند. افزودن دارو به درمان فراشناختی منجر به بهبود بیشتر بیماران نمی­شود.