مقایسه اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری‌ ـ قراردادی گروهی، با حمایت خانوادگی و بدون حمایت آن‌ها در کاهش استرس زناشویی بیماران کرونری قلب

استرس زناشويی از عوامل مهم بروز و تداوم بيماری کرونری قلب و پيامدهای نامطلوب اين بيماری است. هدف اساسی پژوهش حاضر، اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری ـ قراردادی گروهی ‌همراه با حمايت خانوادگی و بدون حمايت آن‌ها، بر استرس زناشويی در بيماران کرونر قلبی بود. در يک طرح پژوهشی شبه آزمايشی، از بين بيماران کرونری قلبی شهر تهران، تعداد 59 نفر از مردان متاهل به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در گروه‌هاي آزمايشی و کنترل گمارده شدند. شرکت کنندگان مقياس استرس زناشويی استکهلم ـ تهران، پرسشنامه حمايت خانوادگی و پرسشنامه جمعيت شناختی را طی سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پی‌گيری تکميل کردند. فقط گروه‌های آزمايش طی 7 جلسه (هفته‌ای يک بار) تحت مداخلات درمانی و 6 ماه پس از مداخله مورد پيگيری قرار گرفتند. طبق نتايج بين اثربخشی درمان بين گروه فعال‌سازی رفتاری ـ قراردادی گروهی، گروه فعال سازی رفتاري ـ قراردادی گروهی همراه با حمايت خانوادگی و گروه کنترل در کاهش علائم استرس زناشويی، تفاوت آماری معناداری وجود دارد (001/0P<). متخصصان باليني می‌توانند به منظور ارتقای کيفيت زندگی و بهبودی بيماران از اين درمان برای کاهش استرس زناشويی بيماران کرونری قلبی استفاده کنند.