مقایسه دانشجویان دارای شکست عشقی با و بدون نشانگان بالینی در طرحواره‌های ناسازگار اولیه و الگوهای فرزند‌پروری

هدف پژوهش حاضر مقایسه طرحواره‌های ناسازگار اولیه و الگوهای فرزندپروری در دو گروه دانشجویان دارای شکست عشقی با و بدون نشانگان بالینی بود. روش: با روش نمونه­گیری هدف­مند و به­کارگیری پرسش­نامه افسردگی بک (BDI-II)، پرسش­نامه سلامت عمومی (GHQ-28) و پرسش­نامه چندمحوری بالینی میلون (MCMI-III) 30 دانشجوی دارای شکست عشقی با نشانگان بالینی و 30 دانشجوی دارای شکست عشقی بدون نشانگان بالینی از دانشگاه تبریز انتخاب شدند و به پرسش­نامه­های نسخه کوتاه طرحواره یانگ (YSQ-SF) و محیط خانوادگی- فرزندپروری شیفر (SFPE) پاسخ دادند. داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) تحلیل شدند. یافته­ها: یافته­ها نشان داد میان طرحواره‌های ناسازگار اولیه و الگوهای فرزندپروری دانشجویان دارای شکست عشقی با و بدون نشانگان بالینی تفاوت وجود دارد (05/0p<). نتیجه­گیری: می­توان از روی طرحواره‌های ناسازگار اولیه و محیط خانوادگی اولیه، شدت نشانه­های بالینی را در شکست روابط عاشقانه پیش­بینی و با رویکرد طرحواره درمانی به این افراد کمک کرد.