تأثیر آموزش گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد (ACT) بر استرس شغلی و فرسودگی شغلی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد (ACT) بر استرس شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر بود. روش: تعداد 96 نفر از کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس برای شرکت در پژوهش نام‌نویسی کردند و به‌طور تصادفی، به سه گروه آزمایش، گفت‌وگو و شاهد اختصاص یافتند. گروه آزمایش در چهار جلسه 5/1 ساعته آموزش گروهی مبتنی بر ACT، با استفاده از الگوی باند و هیس، شرکت کرد. در گروه گفت‌وگو، آزمودنی‌ها در چهار جلسه 5/1 ساعته درباره تغذیه و ورزش (نامربوط به موضوع اصلی مورد پژوهش) آموزش دیدند. گروه سوم هیچ آموزشی ندید. سه ماه پس از آموزش اصلی، در مرحله پی‌گیری گروه‌های آزمایش و گفت‌وگو دو جلسه 5/1 ساعته را گذراندند. در این جلسه‌ها نیز همان مطالب قبلی مرور و تمرین شد. آزمودنی‌ها پیش و پس از مداخله‌ها و در مرحله پی‌گیری به پرسش‌نامه‌های استرس شغلی اسیپو (OOSI) و فرسودگی شغلی ماسلاخ و جکسون (MJJBI) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر استفاده شد. یافته‌ها: آموزش گروهی مبتنی بر ACT، افزون بر کاهش نمره کلی استرس شغلی (001/0p<)، به کاهش برخی از مؤلفه‌های استرس شغلی، شامل اضافه‌بار نقش (05/0p<)، ابهام نقش (001/0p<)، مرز نقش (01/0p<) و مسئولیت (001/0p<)، منجر شد. هم‌چنین، آموزش مبتنی بر ACT مؤلفه احساس کاهش دستاورد شخصی را کاهش داد (05/0p<). نتیجه‌گیری: آموزش گروهی مبتنی بر ACT به کاهش استرس شغلی منجر می‌شود، اما بر فرسودگی شغلی اثر قابل توجهی ندارد.