تأثیر خودافشاگری مشاور بر ادراک مراجع از نفوذ اجتماعی مشاور در مشاوره ژنتیک تالاسمی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودافشاگری مشاور بر ادراک مراجع از ابعاد نفوذ اجتماعی مشاور، شامل خبرگی، جذابیت و قابلیت اعتماد، در مشاوره ژنتیک تالاسمی پیش از ازدواج بود. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های شبیه‌سازی‌شده بود که جلسه مشاوره ژنتیک به‌صورت فرضی و در قالب یک سناریوی مکتوب اجرا شد. از میان زوج‌های مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره ژنتیک پزشکی اصفهان، 131 نفر در پژوهش حاضر شرکت کردند. ابزار پژوهش سه‌بخشی و شامل اطلاعات جمعیت‌شناختی، سناریوی یک جلسه مشاوره ژنتیک تالاسمی و فرم کوتاه ارزیابی مشاور (S-CRF) بود. سناریوها در یکی از سه حالت بدون خودافشاگری، خودافشاگری حرفه‌ای و خودافشاگری شخصی مشاور ارائه شد. آزمودنی‌ها با تصور خود در نقش مراجع و پاسخ به S-CRF، ادراک خود را از نفوذ اجتماعی مشاور نشان دادند. داده‌ها از راه تحلیل واریانس چندمتغیره بررسی شدند. یافته‌ها: آزمودنی‌ها مشاور ژنتیک را در حالت خودافشاگری شخصی، قابل اعتمادتر از حالت بدون خودافشاگری ارزیابی کردند. نتیجه‌گیری: همان‌گونه که بررسی‌های پیشین نشان داده‌اند، خودافشاگری مشاور ژنتیک ممکن است بر ادراک مراجع از نفوذ اجتماعی مشاور تأثیر مثبت داشته باشد.