مقایسه اضطراب صفتی، اضطراب حالتی و اعتماد به نفس ورزشکاران مرد در ورزش‌های گروهی و ورزش‌های انفرادی

تحقيق حاضر به مقايسه اضطراب صفتی، مؤلفه‌های اضطراب حالتی و اعتماد به نفس در ورزشکاران ورزش‌های گروهی (واليبال، بسکتبال و هندبال) و ورزش‌های انفرادی (کشتی، دو و ميدانی و بدمينتون) می‌پردازد. جامعه ی آماری پژوهش شامل ورزشکاران مرد کشور در رشته‌های مذکور می‌باشد. برای هر رشته90 نفر و درکل 540 نفر از دوازده استان کشور به صورت تصادفی خوشه‌ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها ازآزمون اضطراب رقابت ورزشی (SCAT) (825/0 = α ) و سياهه اضطراب حالتی رقابتی ايلی نويز (CSAI-2) (839/0 = α) استفاده شد. برای تحليل داده‌ها از آزمون t و ضريب همبستگی پيرسون استفاده شد و نتايج نشان داد؛ ورزشکاران ورزشهای انفرادی درمقايسه با ورزشکاران ورزشهای گروهی دارای اضطراب صفتی بيشتر (05/0P<) و اعتماد به نفس کمتری (05/0P<) هستند. اما بين مؤلفه‌های شناختی اضطراب حالتی دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. بين مؤلفه شناختی و بدنی اضطراب حالتی و نيز مؤلفه شناختی اضطراب حالتی با اضطراب‌ صفتی همبستگی معنی‌دار مثبت (05/0= P) وجود دارد. ولی ارتباط مؤلفه شناختی اضطراب حالتی با اعتماد به نفس همبستگی معنی‌دار منفی ضعيفی در سطح (05/0= P) وجود دارد. همچنين بين مؤلفه بدنی اضطراب حالتی با اعتماد به نفس همبستگی معنی‌دار منفی و بين مولفه بدنی اضطراب حالتی با اضطراب صفتی رابطه مثبت (05/0= P) وجود دارد.