نقش دانشگاه در توسعه كارآفرینی

هدف از اين پژوهش يافتن پاسخ اين سوال است که عوامل گسترش و ترويج کارآفريني در دانشگاه چيست؟ در اين راستا شناسايي موانع و عوامل توسعه و گسترش کارآفريني در دانشگاه مدنظر است و در نهايت راهکارهاي عملي به منظور ارتقا و توسعه کارآفريني در بين دانش آموختگان دانشگاه ارايه مي گردد. در اين پژوهش جامعه آماري، کليه اعضاي هيات علمي در واحدهاي مختلف دانشگاه آزاد اسلامي منطقه 8 است. براي تعيين حجم نمونه با استفاده از فرمول حجم نمونه، و به روش تصادفي چند مرحله اي 600 نفر از اساتيد به عنوان نمونه انتخاب گرديدند. براي جمع آوري اطلاعات، از پرسش نامه اي مشتمل بر 20 سوال استفاده شد که بر اساس مقياس پنج گزينه اي ليکرت تنظيم شده و به منظور روايي و پايايي آن از نظر متخصصان و همچنين محاسبه ضريب آلفاي کرونباخ که شاخص همگوني دروني پرسش ها است (0.79) استفاده شد. به جهت تحليل داده ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي (مجذور کاي) به منظور مقايسه نظرات اساتيد استفاده شده است. يافته هاي پژوهش حاکي از اين است که: ايجاد تفکر کارآفريني در ميان دانش آموختگان دانشگاه در توسعه کارآفريني موثر است. همچنين آموزش هاي تخصصي و کاربردي در زمينه کارآفريني و در توسعه آن تاثير زياد دارد. اين پژوهش نشان داد که معرفي فرصت هاي کارآفريني در دانشگاه در ايجاد تسهيلات براي توسعه قابليت هاي حرفه اي و کارآفريني بسيار موثر است. يافته ديگر پژوهش حاکي از آن است که آموزش هاي رايج دانشگاهي به ميزان کمي قادر به تقويت انگيزه کارآفريني و آمادگي براي احراز شغل و حرفه معين مي شوند. نهايت آنکه توسعه کارآفريني در ميان دانشجويان بستگي زيادي به توسعه و ارتقاي رفتار کارآفرينانه افراد، از طريق ترويج، آموزش، حمايت و شناخت مستعدان کارآفريني دارد