بررسی رابطه بین خودتنظیمی یادگیری با مهارت های تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر

هدف اين پژوهش، بررسي رابطه بين خودتنظيمي يادگيري با مهارت هاي تحصيلي و پيشرفت تحصيلي در بين دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد خميني شهر اصفهان بود. نمونه مورد مطالعه 350 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد خميني شهر بودند که از بين دانشجويان رشته هاي مختلف، به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شد. ابزار پژوهش، پرسش نامه خود - تنظيمي يادگيري، و ‌پرسش نامه محقق ساخته مهارت هاي مطالعه بود. نتايج داده هاي پژوهش با استفاده از روش همبستگي، تحليل واريانس يک طرفه و رگرسيون به وسيله برنامه كامپيوتري spss تحليل شد. پس از تجزيه و تحليل داده ها، نتايج زير به دست آمد: 1. رابطه معني دار و مثبتي بين خودتنظيمي يادگيري و مهارت هاي تحصيلي در دانشجويان وجود دارد. 2. رابطه معني دار ولي منفي بين تنظيم کنترل شده و مهارت هاي تحصيلي در دانشجويان وجود دارد. 3. رابطه معني داري بين هيچ يک از انواع تنظيم هاي يادگيري با پيشرفت تحصيلي در دانشجويان وجود ندارد. 4. انواع تنظيم هاي يادگيري، سهم معني داري در پيش بيني مهارت تحصيلي ايفا مي کنند. بين وضعيت تنظيم هاي يادگيري در جنس هاي مختلف و رشته هاي مختلف تفاوت معني داري مشاهده نشد