چکیده مقاله
هدف اين مقاله سنجش سطح از خودبيگانگي دانشجويان و تاثيرپذيري آن از ناکامي آموزشي مي باشد. براي دستيابي به اين هدف، نخست به بررسي و نقد پژوهش هاي پيشين در اين خصوص پرداخته مي شود. سپس، با اتکا بر نظريه هاي «بورديو» در خصوص «تاييد و يگانه سازي» يا «تقبيح و تکه پاره ساختن» «ساختمان ذهني» و هم چنين «فوکو» در خصوص «انضباط» و «تنبيه» فرضيه هاي پژوهشي استخراج مي شوند. طرح اين پژوهش «غيرآزمايشي» از نوع «همبستگي» مي باشد. طبق آن داده ها فقط در يک نوبت جمع آوري مي شوند و گروه کنترل وجود ندارد. واحد مشاهده و واحد تحليل فرد دانشجو است.
جامعه آماري شامل همه دانشجويان مقطع کارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن مي باشد. براي برآورد حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد که بر اين اساس تعداد نمونه آماري لازم 425 نفر برآورد شد. روش نمونه گيري «طبقه اي نامتناسب» مي باشد.
از پرسش نامه محقق ساخته براي اندازه گيري متغيرهاي تحقيق استفاده شد. اعتبار ابزار از طريق «اعتبار صوري» حاصل شد. سپس پايايي ابزار اندازه گيري با محاسبه ضرايب آلفاي کرونباخ متغيرهاي «ازخودبيگانگي» و «ناکامي آموزشي» به ترتيب برابر با 77/0 و 65/0 به دست آمد که هر دو در حد قابل قبول مي باشند. از 425 پرسش نامه توزيع شده 395 پرسش نامه قابل استفاده گردآوري شد. نتايج حاصله حاکي از وجود رابطه آماري «مستقيم» بين ناکامي آموزشي و از خودبيگانگي و تاييد فرضيه اصلي اين پژوهش مي باشد.