تاثیر آموزش مهارت های برقراری ارتباط موثر بر افزایش عزت نفس و كاهش كم رویی معلولان جسمی - حركتی استان تهران

هدف اساسي اين تحقيق بررسي تاثير آموزش مهارت هاي برقراري ارتباط موثر بر افزايش عزت نفس و کاهش کم رويي معلولان است. اين تحقيق از نظر هدف، کاربردي و از نظر روش، آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون باگروه کنترل و با گمارش تصادفي انجام گرفته است. جامعه آماري شامل همهي معلولان جسمي- حرکتي استان تهران در سال 87-86 است. از اين جامعه نمونه اي شامل 120 نفر به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شد و به شيوه تصادفي نيز به دو گروه مساوي تقسيم شدند و به قيد قرعه يکي از دو گروه به عنوان گروه آزمايش و ديگري به عنوان گروه گواه گمارده شدند (60 نفر گروه آزمايش و 60 نفر گروه گواه) براي جمع آوري داده از آزمون عزت نفس آيزنگ و پرسش نامه کم رويي استنفورد استفاده شد. اعضاي گروه آزمايش به مدت دو ماه و نيم و هر هفته 2 ساعت تحت آموزش مهارت هاي برقراري ارتباط موثر مانند: مهارت خود آگاهي، اصول ارتباط ميان فردي، آشنايي با مهارت هاي صحبت کردن، آشنايي با مهارت هاي گوش دادن، آشنايي با عناصر کلامي و غيرکلامي ارتباط، مهارت همدلي، آشنايي با مهارت هاي لازم براي دوست يابي و ادامه دوستي، شيوه هاي سالم حل تعارض هاي بين فردي، مهارت قاطعيت و جرات ورزي، آشنايي با راهبردهاي فوري و کوتاه مدت براي کنترل خشم قرار گرفتند. از تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل کواريانس نتايج نشان داد: 1- بين عملکرد افراد دو گروه در پس آزمون متغير عزت نفس تفاوت معني دار وجود دارد. يعني آموزش مهارت هاي برقراري ارتباط موثر در افزايش عزت نفس معلولان تاثير دارد. 2- بين عملکرد افراد دوگروه در پس آزمون متغير کم رويي تفاوت معني دار وجود دارد. يعني آموزش مهارت هاي برقراري ارتباط موثر در کاهش کم رويي معلولان تاثير دارد