کمال‌گرایی و عزت‌نفس در نخبگان علمی، ورزشی و افراد غیرنخبه در شهر تهران

کمال‌گرايی و عزت نفس دو سازه مهم شخصيتی هستند که مدتهاست مورد توجه روان‌شناسان قرار گرفته و پژوهش‌های متنوعی وارسی هر کدام از آنها را به شکل منفک وجهه همت خود قرار داده‌اند، اما تعدادی از پژوهش‌ها نيز بررسی همزمان دو متغير ياد شده را پی گرفته‌اند. بر اين اساس، هدف اساسی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بين کمال‌گرايی و عزت نفس در آزمودنی‌های نخبه علمی، ورزشی و غيرنخبه بوده است. بدين منظور 200 آزمودنی نخبه (100 نخبه علمی و 100 نخبه ورزشی) و 200 آزمودنی غيرنخبه (100 آزمودنی غيرنخبه منطبق با نخبگان علمی و 100 آزمودنی غيرنخبه منطبق با نخبگان ورزشی) در شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. اندازه‌گيری متغيرهای ياد شده به‌وسيله پرسشنامه کمال‌گرايی مثبت و منفی‌تری ـ شورت و همکاران (1995) و عزت نفس نوجنت و توماس (1993) انجام شده است. روش پژوهش در اين تحقيق همبستگی و تحليل واريانس می‌باشد. نتايج به‌دست آمده نشان می‌دهد که در دو گروه مورد بررسی، بين کمال‌گرايی مثبت و عزت نفس رابطه مثبت و معنادار و بين کمال‌گرايی منفی و عزت نفس رابطه منفی معناداری در سطح 01/0 وجود دارد. همچنين يافته‌ها بيانگر اين نکته است که بين کمال‌گرايی و عزت‌نفس آزمودنی‌های نخبه و غيرنخبه تفاوت معناداری در سطح 01/0 وجود دارد.