بررسی تاثیر آموزش عرفان و معنویت بر سلامت روان دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش عرفان و معنويت در افزايش سلامت رواني دانش آموزان دختر پايه سوم دبيرستان منطقه 13 شهر تهران در سال تحصيلي 1387-1386 است. حجم نمونه طبق اصول علمي و فرمول تعيين حجم 120 نفر، با استفاده از روش نمونه گيري چند مرحله اي انتخاب شد. از بين آنان کساني که در پرسش نامه سلامت روان نمره بالا تري کسب کرده بودند، 60 نفر به صورت تصادفي از هر مدرسه انتخاب شدند. دانش آموزان يک مدرسه به قيد قرعه به عنوان گروه آزمايش و ديگري به عنوان گروه گواه منظور شدند. براي گروه آزمايش به مدت ده جلسه کلاس هاي آموزشي با رويکرد عرفاني و معنوي که اساس آموزش، شناخت «خطاهاي شناختي» با استفاده از قصه هاي مثنوي مولوي بود، برگزار شد. جهت جمع آوري داده ها از پرسش نامه سلامت روان گلدبرگ (GHQ28) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي، شاخص هاي (فراواني، ميانگين، انحراف معيار، کجي، کشيدگي و...) و به منظور آزمون سوال هاي پژوهش از آمار استنباطي (تحليل کوواريانس و آزمون پيگردي LSD) استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد که آموزش عرفان و معنويت در افزايش سلامت روان و بهبود عملکرد جسماني و عملکرد اجتماعي و کاهش اضطراب و افسردگي دانش آموزان تاثير دارد.