بررسی اثرات فشارآورهای تحصیلی بر انگیزش تحصیلی دانشجویان دانشگاه های استان تهران

چکيده: در اين تحقيق به بررسي اثرات فشار آورهاي تحصيلي بر انگيزش تحصيلي دانشجويان دانشگاه هاي شهر تهران و حومه آن پرداخته شده و سوال هاي اصلي تحقيق بدين شرح مطرح گرديد که آيا فشارآورهاي تحصيلي پايين تر از حد متوسط است؟ آيا انگيزش تحصيلي دانشجويان پايين تر از حد متوسط است؟ و آيا فشارآورهاي تحصيلي بر انگيزش تحصيلي موثر است؟ با تاکيد بر اينکه فشارآورهاي تحصيلي به عنوان متغير مستقل در سه حيطه آموزشي، محتواي دروس و اجراي برنامه هاي آموزشي و انگيزش تحصيلي به عنوان متغير وابسته و متغير جنسيت به عنوان متغير تعديل کننده عنوان گرديد، ساختار پژوهش طراحي شده و از بين جامعه آماري دانشجويان دانشگاه هاي استان تهران، تعداد 1600 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گيري طبقه اي از يک دانشگاه دولتي، آزاد، پيام نور و علمي -کاربردي انتخاب شدند. در نهايت با استفاده از مدل هاي آماري t تک گروهي، رگرسيون، تحليل واريانس يکطرفه و t دو گروه مستقل به تحليل داده هاي تجربي بدست آمده از دو پرسشنامه معتبر فشارآور هاي تحصيلي و انگيزش تحصيلي که بصورت ميداني جمع آوري شده بود، پرداخته شد. در نهايت مشخص شد با افزايش فشارآورهاي تحصيلي، انگيزش تحصيلي کاهش مي يابد و رابطه منفي معني داري بين فشارآورهاي آموزشي، محتواي دروس و اجراي برنامه هاي آموزشي با انگيزش تحصيلي وجود دارد. همچنين، ميزان فشارآورهاي تحصيلي بيشتر از حد متوسط ولي ميزان انگيزش تحصيلي پايين تر از حد متوسط است. از اين رو، پيشنهاد مي شود که فشارآورهاي تحصيلي کاهش يابد تا از اين طريق بتوان شاهد افزايش انگيزش تحصيلي بود