مقایسه ساختار انگیزشی و تحمل ابهام در دانش آموزان دختر با وضعیت اقتصادی- اجتماعی بالا و پایین شهر تهران

پژوهش حاضر، به مقايسه ساختار انگيزشي و تحمل ابهام در دو گروه دانش آموزان دختر با وضعيت اقتصادي- اجتماعي بالا و پايين در شهر تهران پرداخته است. ساختار انگيزشي، مجموعه اهداف و شيوه هاي تعقيب آن توسط فرد را در برمي گيرد و توسط پرسشنامه PCI سنجيده مي شود. تحمل ابهام نيز شامل چگونگي ادراک، تفسير و واکنش افراد به موقعيت ها و محرک هاي مبهم است و توسط پرسشنامه ATS-I سنجيده مي شود. نمونه اين پژوهش دربرگيرنده ي٦٠ آزمودني، ٣٠ نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه با وضعيت اقتصادي- اجتماعي بالا و ٣٠ نفر از دانش آموزان دختر با وضعيت اقتصادي- اجتماعي پايين شهر تهران هستند که به صورت نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. دراين پژوهش از t مستقل استفاده شده است. آزمودني ها پرسشنامه PCIو ATS-I را تکميل نمودند. α کرونباخ پرسشنامه 0.81 PCI و ATS-I 0.77مي باشد. نتايج پژوهش نشان مي دهد که بين دو گروه به لحاظ 1- ميزان کنترل آزمودني در تحقق هر هدف، 2- ميزان شادي در صورت تحقق هر هدف، 3- ميزان غم و سرخوردگي در صورت شکست هر هدف و4- تحمل ابهام تفاوت معنادار وجود دارد. ولي تفاوت معناداري به لحاظ 1- اهميت اهداف، 2- احتمال تحقق اهداف بدون دخالت آزمودني، 3- ميزان آگاهي آزمودني به گام ها و اقدامات ضروري تا دستيابي به هر هدف، 4- ميزان تعهد و وابستگي قلبي آزمودني به تحقق هدف، 5- طول مدت زمان تحقق هدف، 6- ميزان آزادي در انتخاب هدف، 7- ميزان اهميت هر هدف براي اهداف ديگر و 8- تعداد اهداف مشاهده نشد. اين پژوهش همچنين نشان مي دهد که نوجوانان خانواده هاي با وضعيت اقتصادي- اجتماعي پايين، بيشتر منابع استرس زا را کنترل مي کنند و آنها در صورت تحقق اهدافشان شادي بيشتري را تجربه مي کنند و در صورت نرسيدن به اهداف، ميزان سرخوردگي شان نيز بيشتر است.