ارایه مدلی برای ارتقا سطح درگیری شغلی مدیران واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی بر اساس سبك های شناختی، منبع كنترل و الگوهای رهبری

هدف اساسي اين مطالعه، ارايه مدلي براي ارتقا سطح درگيري شغلي روسا و مديران واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي است. روش تحقيق به کار رفته در اين پژوهش بر پايه مفروضات همبستگي و مقطعي (غير طولي) است. اين مطالعه از نوع ميداني (اجراي پرسشنامه) است. چون اين پژوهش در محيط طبيعي دانشگاه صورت مي گيرد، ميزان مداخله پژوهشگر در حداقل ممکن مي باشد و متغيري هم دستکاري نمي شود. تعداد 198 نفر از روسا و مديران واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي با روش تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه هاي سبک شناختي(CSI) ، منبع کنترل (راتر، 1978)، تعهد سازماني (ماودي و همکاران، 1979)، و پرسشنامه محقق ساخته الگوهاي رهبري است. به طور کلي، نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد که بر اساس الگوهاي رهبري، سبک هاي شناختي و منابع کنترل مي توان مدلي را براي پيش بيني و ارتقا سطح درگيري شغلي ارايه کرد. نتايج تحليل مسير نيز حاکي از ارتباط مستقيم و غير مستقيم متغيرهاي ياد شده با درگيري شغلي است.