رابطه سبك های تفكر و سازگاری آموزشی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين سبک هاي تفکر و سازگاري آموزشي انجام شد. نمونه تحقيق شامل 581 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوي در سال تحصيلي 89-90 بود که از طريق نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شده بودند. براي جمع آوري داده ها از فرم کوتاه پرسش نامه سبک هاي تفکر استرنبرگ، واگنر و زانگ (TSI-R2-2007) و سازگاري آموزشي بيکر و سرياک (SACQ-1989) استفاده شد. داده ها از طريق آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به شيوه همزمان مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد که: بين سبک هاي تفکر اجرايي، قضاوت گر، جزيي نگر، آزاد انديش، سلسله مراتبي و بيروني با سازگاري آموزشي رابطه مثبت معنادار وجود دارد. تجزيه و تحليل داده ها با روش رگرسيون چندگانه نيز نشان داد متغير سن و سبک هاي تفکر قضاوت گر، آزاد انديش و سلسله مراتبي به صورت مثبت و متغيير جنس و سبک هاي تفکر قانوني، اليگارشي و آنارشي به صورت منفي پيش بين معنادار سازگاري آموزشي هستند. حدود 19 درصد از واريانس سازگاري آموزشي از طريق اين متغييرها قابل تبيين است