رابطۀ سبک زندگی اسلامی با نگرش‌های ناکارآمد در دانشجویان

تحقيق حاضر، به‌منظور بررسی رابطۀ سبک زندگی اسلامی با نگرش‌های ناکارآمد در ميان دانشجويان دانشگاه اصفهان صورت گرفته است. روش اين پژوهش، همبستگی بود. جامعۀ آماری اين پژوهش، همۀ دانشجويان دانشگاه اصفهان بودند که از ميان آنان 100 دانشجو (54 دختر و 46 پسر)، به روش نمونه‌گيری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های سبک زندگی اسلامی (کاويانی، 1388) و مقياس نگرش‌های ناکارآمد (وايزمن و بک، 1978) پاسخ دادند. تحليل داده‌ها، با استفاده از آزمون‌های آماری ضريب همبستگی پيرسون و تحليل رگرسيون چندمتغيری انجام گرفت. نتايج نشان داد که بين سبک زندگی اسلامی و نگرش‌های ناکارآمد، رابطۀ منفی و معناداری (55/0 r =- ، 01/0 P< ) وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون، نشان داد که در مجموع 5 متغير پيش‌بين اخلاق، اقتصاد (مالی)، سلامت، اجتماعی و خانواده، 3/44 درصد از واريانس نگرش‌های ناکارآمد را تبيين می‌کنند (05/0 P< ) . از آنجايی که سبک زندگی به‌طور کلی، و سبک زندگی اسلامی به‌طور خاص، با جنبه‌های مختلف زندگی فرد در ارتباط است؛ متخصصانی که به نحوی با مسائل درمانی و پيشگيری در ارتباط هستند بايد در مداخلاتشان، اصلاح سبک زندگی اسلامی افراد را نيز مد نظر قرار دهند.

واژه‌های كليدي: سبک زندگي اسلامي، نگرش‌هاي ناکارآمد.،