رابطه تاب آوری و جو روانی- اجتماعی كلاس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران

هدف اين پژوهش بررسي رابطه تاب آوري و جو رواني اجتماعي کلاس با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مقطع راهنمايي شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي بوده و جامعه آماري آن را کليه دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمايي شهر تهران در سال تحصيلي 90-1389 تشکيل دادند. (326 دانش آموز 162 دختر و 164 پسر) مقطع راهنمايي شهر تهران با روش خوشه اي مرحله اي انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش با استفاده از پرسش نامه جو رواني– اجتماعي کلاس ميشو، کمو و گوپيل (1991) و مقياس تاب آوري کانر و ديويدسونCD-RISC) ، (2003 و بررسي معدل ترم اول دانش آموزان گردآوري شد. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و روش رگرسيون چندگانه همزمان تحليل شدند. يافته ها نشان داد: 1- بين تاب آوري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد؛ 2- بين جو رواني – اجتماعي کلاس با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان رابطه وجود دارد؛ 3- بين ادراک دانش آموزان از جو رواني– اجتماعي کلاس و پيشرفت تحصيلي رابطه وجود دارد؛ 4- بين انتظار دانش آموزان از جو رواني- اجتماعي کلاس و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان رابطه وجود دارد؛ 5- بر اساس متغيرهاي تاب آوري و جو رواني- اجتماعي کلاس مي توان پيشرفت تحصيلي را پيش بيني کرد