رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیم و انگیزش پیشرفت با عملكرد تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه ناحیه یك شهر ساری

هدف پژوهش حاضرمطالعه بررسي رابطه بين راهبردهاي خودتنظيمي در يادگيري و انگيزه پيشرفت با عملکرد تحصيلي دانش آموزان بود. به همين منظور، تعداد 324 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه ناحيه 1 شهر ساري با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته اند. از اين تعداد، 151 پسر و 173 دختر بودند. ابزار مورد پژوهش جهت سنجش خودتنظيمي دانش آموزان، پرسشنامه خودتنظيمي (MSLQ) زيمرمن و مارتينز پونز، جهت سنجش انگيزش پيشرفت، پرسشنامه انگيزه پيشرفت هرمنس و از معدل سال گذشته به عنوان عملکرد تحصيلي استفاده شد. سپس به منظور تجزيه و تحليل داده ها از ضرايب همبستگي و آزمون هاي تحليل واريانس چندمتغيري (MANOVA)، و براي مقايسه گروه ها از تي مستقل و رگرسيون چندمتغيري استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان داد، بين راهبردهاي خودتنظيمي در يادگيري دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد و بين راهبردهاي يادگيري خود تنظيمي و انگيزش پيشرفت دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد و بين راهبردهاي يادگيري خود تنظيم و عملکرد تحصيلي دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد، اما بين جنسيت و انگيزش پيشرفت دانش آموزان تفاوت معنادار وجود ندارد. اما بين جنسيت و عملکرد تحصيلي دانش آموزان تفاوت معنادار وجود دارد. به علاوه، از بين خرده مقياسهاي راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي فقط راهبردهاي مديريت منابع مي تواند پيش بيني مناسبي از انگيزه پيشرفت در دانش آموزان به عمل آورد