چکیده مقاله
پژوهش حاضر از نوع توصيفي بوده و با هدف بررسي کارکردهاي مديريتي در هر يک از سبک هاي سازمان مدار، فرد مدار و رابطه مدار انجام شده است. نمونه آماري، 322 نفر شامل 17 مدير از 17 منطقه آموزش و پرورش شهر تهران و 305 نفر از کارکنان مناطق نامبرده است. ابزار اندازه گيري شامل يک پرسش نامه محقق ساخته 24 سوالي با طيف ليکرتي است و از تحليل واريانس يکراهه و مقايسه هاي پس از تجربه (توکي) براي بررسي جداگانه هر کارکرد در هر سبک استفاده شده است. طبق نتايج، بيشترين کاربرد برنامه ريزي در مديران سازمان مدار و کمترين ميزان آن مربوط به مديران رابطه مدار است. کارکرد سازماندهي در مديران سازمان مدار بيش از ساير مديران بکار مي رود. کارکرد تصميم گيري در مديران سازمان مدار بيش از موقعيت مدار و رابطه مدار است و مديران سازمان مدار نسبت به ساير مديران، توجه بيشتري به کارکرد کنترل دارند