مقایسه نوع لكنت در كلمات عملكردی و معنایی بین كودكان و بزرگسالان فارسی زبان

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه نوع يا الگوي لكنت در كلمات عملكردي و معنايي بين كودكان و بزرگسالان فارسي‌زبان مبتلا به لكنت انجام شد. روش: 50 فرد مبتلا به لكنت مراجعه‌كننده به مراكز درماني و آموزشي خصوصي و دولتي كرج در قالب پنج گروه سني 10 نفره (6-3، 9-7، 12-10، 16-13 و 17 سال به بالا) مورد بررسي قرار گرفتند. حداقل به مدت پنج دقيقه از گفتار خودانگيخته هر فرد ضبط آوايي شد و انواع الگوهای لکنت هر فرد بر حسب نوع كلمات مشخص گرديد. سپس داده‌ها به‌وسيله آزمون‌هاي كروسكال-واليس و من-ويتني مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: الگوی غالب لکنت در كودكان صرف‌نظر از نوع كلمات تکرار بود، درحالی که با افزايش سن غالباً الگوهای كشش سكوت يا گير، ميان‌اندازی و بازنگری اصلاحی ظاهر مي‌شد. با افزايش سن، الگوي لكنت هم در كلمات عملكردي و هم معنايي تغيير مي‌‌كرد. نتيجه‌گيري: افراد فارسي زبان مبتلا به لكنت در سنين مختلف الگوهاي نارواني متفاوتي نشان مي‌دهند، چنانچه با افزايش سن در جهت افزايش الگوهاي كشش سكوت يا گير، ميان‌اندازي و بازنگري اصلاحي تغيير مي‌كند. بر اساس نظريه اكس‌پلن (EXPLAN)، انتظار مي‌رفت الگوي تكرار كل كلمات، ميان‌اندازي و ساير الگوهاي تأخيراندازي لكنت همه گروه‌هاي سني ديده شود، اما علت اينكه الگوي لكنت در كلمات عملكردي نيز مانند كلمات معنايي در سنين مختلف تغيير مي‌يابد مي‌تواند مربوط به تفاوت ساختار كلمات عملكردي در زبان فارسي و دشوارتر بودن برنامه‌ريزي زباني آن نسبت به زبان انگليسي باشد.