نقش اهداف پیشرفت در مؤلفه¬های یادگیری خودتنظیمی

هدف: بررسی نقش اهداف پیشرفت در مؤلفههای یادگیری خودتنظیمی دانشآموزان. روش: آزمودنیها شامل 685 دانشآموز پایۀ سوم دبیرستانهای شهر تهران بودند که به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار: پرسشنامۀ اهداف پیشرفت میدگلی و همکاران، و پرسشنامۀ یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی-گروت که روایی و اعتبار آنها احراز شده بود. آزمودنیها براساس پاسخ به پرسشنامۀ اهداف پیشرفت و نیز برتری جهتگیری آنها در پنج گروه بدون هدف، اجتنابی، رویکردی، تبحری و اهداف چندگانه قرارگرفتند. یافتهها: مقایسۀ میانگین مؤلفههای خودتنظیمی (شناخت، فراشناخت و مدیریت منابع) در آزمودنیهای پنج گروه هدف، با روش تحلیل واریانس چندمتغیرۀ یکراهه نشان داد که میانگینهای پنج گروه با همدیگر تفاوت دارند (001/0p<). انجام آزمونهای تعقیبی توکی و شفه نشان داد که میانگین راهبردهای شناختی و مدیریت منابع در گروههای اجتنابی و بدون هدف از سایر گروهها کمتر است (001/0p<). میانگینهای یادشده در سه گروه تبحری، رویکردی و چندگانه تفاوت معناداری نداشت. میانگین گروه بدون هدف، از اجتنابیها هم کمتر بود (001/0p<). در مورد راهبردهای فراشناختی، مقایسۀ میانگینها در بعضی گروهها تفاوت داشت. نتیجهگیری: فراهم کردن محیطها و ساختارهای انگیزشی چندگانه و تبحری نقش مهمی در رشد مهارتها ومؤلفههای خودتنظیمی دارد که لازم است اقداماتی در مورد آنها صورت گیرد.