اثر شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر كیفیت زندگی افراد افسرده (غیربالینی)

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر افزايش کيفيت ‌زندگي در افراد افسرده غيربيمار است. روش: در اين پژوهش، از روش نيمه‌آزمايشي آزمون- بازآزمون برای دو گروه آزمايشي و شاهد استفاده شد. بدين منظور از میان تقریباً یک هزار نفر دانشجوي ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکي اصفهان، 150 نفر به طور تصادفي و از بين اين افراد به حکم قرعه 30 دانشجويی که نمراتشان در آزمون افسردگي بک 15 و بالاتر بود، انتخاب و سپس به‌طور تصادفي به دو گروه آزمايشي و شاهد تقسيم شدند. گروه آزمايشي طی هشت جلسه هفتگی 5/1 تا 2 ساعته تحت آموزش شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي قرار گرفت. گروه شاهد هيچ‌گونه آموزش درماني دريافت نكرد. آزمودني‌هاي دو گروه پرسشنامه‌هاي کيفيت‌ زندگي سازمان جهانی بهداشت و پرسشنامه افسردگي بک را در دو نوبت (پيش‌ از درمان و پس‌ از درمان) تكميل كردند. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از تحليل واريانس چندمتغيره و آزمون همبستگي پيرسون، و براي بررسي اثر درمان از آزمون t مستقل استفاده شد. نتايج: يافته‌ها نشان مي‌دهند که شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي، کيفيت‌ زندگي را افزايش و افسردگي را کاهش مي‌دهد. جمع‌بندي: به نظر مي‌رسد تمرين‌هاي شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی با افزايش آگاهي افراد از لحظه حال از طريق فنونی مثل توجه به تنفس و بدن، و توجه دادن آگاهي به اينجا و اکنون، بر نظام شناختي و پردازش اطلاعات اثر میگذارد. لذا با توجه به مؤثر واقع شدن اين نوع آموزش و با در نظر گرفتن سودمندي‌هاي اين روش در زمينه درمان افسردگي و افزايش کيفيت ‌زندگي، استفاده گسترده از آن توصیه می-شود. کلیدواژهها: شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی، کیفیت زندگی، افسردگی.