بررسی شاخص‌های روان‌سنجی پرسشنامة باورهای اختلال خوردن

هدف: پژوهش حاضر به منظور ارزیابی ویژگیهای روانسنجی و هنجاریابی پرسشنامۀ باورهای اختلال خوردن کوپر و همکارانش (1997) انجام شد. روش: نمونة آماری این پژوهش دانشآموزان سال دوم دبیرستان 18 کلاس (403 نفر) بودند که از میان دبیرستان‌های دولتی دخترانۀ شهر تهران، به شیوۀ خوشهای مرحلهای انتخاب شده بودند. تمام آزمودنیها به نسخة فارسی پرسشنامۀ باورهای اختلال خوردن و نسخة کوتاه پرسشنامۀ طرح‌وارهها یا باورهای ناسازگار هستهای یانگ (1998) پاسخ دادند. یافتهها: روایی این پرسشنامه به وسیلة شاخصهای روایی همگرا و همزمان، و تحلیل عاملی بررسی شد. نتایج تحلیل عوامل با استفاده از روشهای مؤلفههای اصلی و چرخش واریماکس نشان داد که این پرسشنامه از چهار عامل خودباوری‌های منفی، کنترل پرخوری، خودپذیری و پذیرش به وسیلة دیگران تشکیل شده است. این عوامل بیش از 26/46 درصد واریانس کل را تبیین میکنند. روایی همگرای این پرسشنامه با محاسبة ضریب همبستگی زیرمقیاسهای این پرسشنامه با یکدیگر و با کل پرسشنامه تأیید شد که این ضرایب بین 31/0 تا 84/0 متغیر و معنادار بودند (01/0p<). روایی همزمان نیز با به کارگیری مقیاس باورهای ناسازگار اولیه برآورد شد که ضریب همبستگی میان این دو پرسشنامه 48/0 بود (01/0p<). اعتبار پرسشنامۀ باورهای اختلال خوردن با روش‌های آلفای کرونباخ و روش دونیمه‌سازی تحلیل شد که به ترتیب ضرایب 89/0و 72/0 به دست آمد. نتیجهگیری: با در نظر گرفتن نتایج این پژوهش، میتوان گفت آزمون باورهای اختلال خوردن به طور کلی میتواند ابزاری معتبر در ارزیابی باورهای اختلال خوردن در جمعیت ایرانی باشد.