مقایسۀ ناگویی هیجانی و هوش هیجانی در دانش آموزان تیزهوش و عادی

هدف: هدف این پژوهش، مقایسۀ ناگویی هیجانی و هوش هیجانی دانشآموزان دبیرستانی مدارس تیزهوشان و عادی بود. روش: در این تحقیق 175 دانش‌آموز دبیرستانی (86 نفر از مدارس تیزهوشان و 89 نفر از مدارس عادی) شرکت کردند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و مقیاس هوش هیجانی را تکمیل کنند. برای تحلیل دادههای پژوهش از شاخصها و روشهای آماری (شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و ضرایب همبستگی پیرسون) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که ناگویی هيجاني دانشآموزان مدارس تیزهوشان کمتر از دانشآموزان مدارس عادی است، اما تفاوت هوش هیجانی آنها معنادار نیست. رابطۀ ناگویی هيجاني و هوش هیجانی دو گروه دانش-آموزان تیزهوش و عادی منفی و معنادار بود. تیزهوشان به دلیل فهم و درک بیشتر و سریعتر موقعیتهای هیجانی، پردازش و سازمان‌دهی بهتر این موقعیتها و توانایی بیشتر در تبدیل هیجان ادراک‌شده به کلام، کمتر به ناگویی هیجانی دچار میشوند. بالا بودن هوش شناختی، ضامن هوش هیجانی زیاد نیست، زیرا هوش شناختی با هوش هیجانی تفاوت ماهوی دارد. نتیجه‌گیری: ناگویی هیجانی نوعی نقص در پردازش و تنظیم هیجان‌هاست و به همین دلیل با هوش هیجانی رابطۀ منفی دارد.