تحلیل نظام تصمیم گیری معتادان، پیش و پس از درمان نگه‌دارنده با متادون (در آزمون خطرپذیری بادکنکی، با استفاده از مدل سازی شناختی)

هدف: هدف اين مطالعه، بررسي خطرپذيري معتادان به مواد افيوني و تحليل تأثير درمان نگه دارنده با متادون بر بهبود زيرساخت هاي شناختي اختلالات احتمالي، با بهره گيري از روش هاي مدلسازي محاسباتي است. روش: در اين پژوهش، نظام تصميمگيري پنج گروه آزمودني (شاهد مرد، شاهد زن، معتادان پيش از درمان، معتادان پس از سه ماه درمان نگه دارنده با متادون و معتادان پس از شش ماه درمان)، با استفاده از نسخة فارسي رايانه اي آزمون خطرپذيري بادكنك ي بررسي شد. يافته ها: يافتههاي بهدست آمده از نمرات آزمون نشان ميدهد كه عملكرد دو گروه زنان شاهد و مردان شاهد تفاوت چنداني ندارد، اما خطرپذيري معتادان در تصميم گيري، پيش از درمان، بيشتر از گروه مردان شاهد است. همچنين، ميزان خطرپذيري گروه معتادان پس از شش ماه درمان، كمتر از گروه هاي ديگر وابسته به مواد است. بنابراين، درمان نگه دارنده، بر رفع عدم تعادل در خطرپذيري تأثير داشته است. در اين مطالعه، براي توصيف نظام تصميمگيري گروههاي مختلف، به منظور كشف علل عملكرد متفاوت گروه ها، از مدل سازي شناختي استفاده ش د . نتيجه گيري: تحليل پارامترهاي تخمينزده شده نشان ميدهد كه عدم تعادل در پاداش جويي معتادان، باعث بروز رفتار خطرپذير در اين گروه ميشود. همچنين، اين گروه به ارزيابي خود از ميزان سود و ضرر در هر انتخاب اهميت كمتري ميدهد. بنابراين، رفتارشان تصادفيتر است . ب ه عكس، گروه شاهد در هر انتخاب گزينهاي را انتخاب ميكند كه، بر اساس ارزيابي از مقدار سود و ضرر، ارزش بيشتري داشته باشد