چکیده مقاله
اين پژوهش با هدف بررسی تأثير آموزش آرام‌سازی عضلانی و تنش‌زدايی تدريجی همراه با بازخورد زيستی بر اضطراب دانشجويان اجرا شد. پژوهش از نوع آزمايشی سه‌گروهی با پيش‌آزمون و پس‌آزمون و جامعۀ آماری شامل دانشجويان با اضطراب بالا بود که از بين آنها 60 نفر از طريق نمونه‌گيری تصادفی ساده انتخاب و به سه گروه 20 نفری (دو گروه آزمايش، شامل گروه آرام‌سازی عضلانی و گروه تنش‌زدايی تدريجی همراه با بازخورد زيستی و گروه گواه) تقسيم شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامۀ اضطراب کتل (کتل، 1958) و بازخورد زيستی پاسخ گالوانيک پوست (خدادادی، 1373) بود. داده‌ها از طريق تحليل کوواريانس چندمتغيری تحليل شد. يافته‌ها نشان داد که بين دو گروه آزمايش و گواه از نظر کاهش اضطراب تفاوت معناداری (01/0 P< ) وجود دارد. همچنين نتايج نشان داد که آرام‌سازی عضلانی و تنش‌زدايی تدريجی همراه با بازخورد زيستی در تأثير بر اضطراب با يکديگر تفاوت معناداری ندارند.