بررسی میزان شیوع درد مزمن مستمر و عودکننده و تأثیر آن بر عملکرد اجتماعی و زندگی کارکنان یکی از واحدهای بزرگ صنعتی تهران

نوشته حاضر شامل نتایج دو مطالعه جداگانه است که با هدف بررسی میزان شیوع درد مزمن مستمر و عودکننده و تأثیر این درد بر برخی از وجوه زندگی مبتلایان، انجام شده است. 1175 نفر از کارکنان یکی از واحدهای بزرگ صنعتی تهران با تکمیل پرسشنامه‌ای در مطالعه اول شرکت کردند؛ نتایج به‌دست آمده نشان داد که میزان شیوع درد در جمعیت مورد بررسی در فاصله زمانی 6 ماه قبل از شروع مطالعه، 39 درصد بوده است. میزان شیوع درد مزمن مستمر (وجود درد در 6 ماه گذشته بدون دوره بهبودی) و درد مزمن عودکننده (وجود درد در 6 ماه گذشته با دست کم یک دوره بهبودی و عود مجدد) به‌ترتیب برابر بوده است با 14 و 15 درصد. همچنین نتایج مطالعه اول بیانگر آن است که درد مزمن مستمر و عودکننده، احتمالاً باعث اختلال در خواب مبتلایان می‌شود و باعث می‌گردد که این بیماران در طول روز احساس خواب‌آلودگی کنند. علاوه بر این، نتایج مطالعه اول حاکی از آن است که رویداد درد در 6 ماه گذشته و استمرار و عود کردنش با گروه شغلی افراد مورد آزمایش، رابطه‌ای ندارد. در مطالعه دوم، تأثیر درد مزمن مستمر و عودکننده بر برخی از وجوه زندگی و عملکرد اجتماعی بیماران مورد مطالعه قرار گرفت و از مجموع 338 نفری که در مطالعه اول، مبتلا به درد مزمن مستمر و عودکننده تشخیص داده شدند، 229 نفر (68%) با تکمیل پرسشنامه‌ای‌ که ‌تأثیر درد مزمن ‌مستمر و عودکننده ‌را بر وجوه ‌گوناگون‌ زندگی ‌می‌سنجید، در مطالعه دوم شرکت کردند، نتایج بررسی‌ها نشان داد که درد مزمن مستمر و عودکننده بر وجوه گوناگون زندگی افراد تأثیر منفی دارد