شمارش، شناخت، تمایز اسامی شمار و ناشمار: معناشناسی عدد

هدف: اين مقاله ش پديده اي زايا و عام است، که نه تنها بر اسامي شمار بلکه بر اسامي ناشمار نيز به آساني عمل ميکند. اين پژوهش بر آن است تا اين تناقض را برطرف کند. دراين راستا راهبردهاي پيشين آزموده و نقص هر يک نشان داده مي شود. روش: دراين پژوهش از منطق محمول ها، نظريه ی مجموعه ها، توابع گسسته، تدلال نحوي و نظريه ی مدل هاي شناختي آرماني شده به عنوان ابزار ترسيم 􀀯 نظريه ی پيش نمونه، اس مدل شناختي شمارش استفاده شده است. اين مقاله با استناد به کاربرد روزمره ی زبان شرحي مبسوط بر تمايز شمار-ناشمار مي دهد، به کاربردهاي استثنايي مميزها و حروف تعريف عددي در زبان فارسي مي پردازد و از پيش نمونه هاي اسامي ناشمار در زبان انگليسي، که متناقا شمارش مي شوند، مشاهداتي پس ناتواني معيار صوري سنتي در تمايز شمار-ناشمار نشان داده مي شود. يافته ها: 􀀯 ارائه مي دهد. س پيشينه ی زبان شناسي فرایندی به نام مجاز را مسئول زایایی و عمومیت پدیده ی مذکور در سطور بالا ناختي 􀀯 ي ش 􀀯 می داند؛ در حالي که پژوهش حاضر اين راه حل را مردود مي داند و از محل زبان شناس تعاره را به عنوان راه حلي کارآمد پيشنهاد مي دهد. اما راه حل نهايي که در بر گيرنده ی چگونگي 􀀯 اس فراگير بودن رويداد شمارش است و هسته ی مرکزي مدل شناختي شمارش را تشکيل مي دهد، يک است. نتيجه گيري: تمايز شمار-ناشمار در اصل نتيجه ی يک » تابع تحديد « فرآيند عام شناختي به نام توري( است و گويشور زبان با استفاده ی بجا از دستور نتايج اين 􀀯 ناختي )و نه صرفا دس 􀀯 پديده ی ش تاي رفع نياز خود، با به کار گيري تابع تحديد، به تعريف و بازتعريف 􀀯 پديده را بيان کرده و در راس اشياي پيرامون مي پردازد