بررسی رابطۀ سبک یادآوری مادران و انسجام روایتی کودکان

هدف: هدف این پژوهش، بررسی رابطۀ سبک یادآوری مادران و انسجام روایتی کودکان است. روش: در این پژوهش 31 کودک) 16 پسر و 15 دختر ( شش ساله و مادران آنها شرکت کردند. محیط اجرای این پژوهش مهدکودک ها بود. داده های تحقیق از طریق گفت وگوی مادران و کودکان بعد از تماشای یک انیمیشن و مصاحبۀ نیمه ساختاریافتۀ مربیان با کودکان به دست آمد. داده های کیفی با روش های تحلیل محتوا و سایر روش های آماری بررسی شد. يافته ها: این پژوهش نشان داد که انسجام روایتی کودکان بر اثر سبک یادآوری بسط یافتۀ مادران افزایش می یابد و بسط یافته گی سبک یادآوری مادران در دختران و پسران یکسان است. از دیگر نتایج پژوهش این بود که انسجام روایتی پسران در مؤلفۀ توصیفی بیش تر از دختران است اما در مؤلفۀ تبیینی وهیجانی تفاوتی با هم ندارند. هم چنین معلوم دکه مؤلفۀ توصیف کنندگی مادر، بیش ترین همبستگی را با ابعاد توصیفی و تبیینی انسجام روایتی 􀀯 ش کودکان دارد. در ارتباط با شیوۀ پرسش گری مادران، پرسش های باز پاسخ بیش ترین همبستگی را با نمرۀ انسجام روایتی کودک داشتند. نتيجه گيري: مادران در فرایند یادآوری مشترک با کودک، تمرکز بیش تری بر ابعاد توصیفی واقعه داشته و به وجوه ارزیابی کنندگی )مانند هیجان ها و معناسازی ها( کمتر توجه کرده اند. از نتایج این پژوهش می توان درمداخلات وبرنامه ریزی های آموزشی والدین، که جنبۀ پیشگیرانه دارد، استفاده کرد. واژه هاي كليدي: سبک یادآوری