بررسی تأثیر تدریس بر میزان درک دانش آموزان دختر سال سوم ریاضی از مفهوم حد و رشد توانایی فضایی آنها با تأکید برفعالیت های مبتنی بر تجسم

هدف: بخش مهمی از درک و تفکر دانش آموزان از ریاضیات از طریق تجسم شکل می گیرد. مفهوم "حد" در ان می دهند که دانش آموزان در درک این مفهوم با 􀀯 ت. پژوهش ها نش 􀀯 ریاضی از جایگاهی خاص برخوردار اس مشکلات و چالش های فراوانی روبرو هستند. به نظر می رسد تکیه بر آموزش رویه ای می تواند یکی از عوامل م 􀀯 ت که تأثیر آموزش مفهوم "حد" به کمک رویکرد تجس 􀀯 د. تحقیق حاضر در پی آن اس 􀀯 مؤثر بر این امر باش محور بر درک دانش آموزان و نیز توانایی فضایی آنها را بررسی کند. روش: جامعۀ مورد مطالعه در این تحقیق، ال سوم دبیرستان در رشته ریاضی- فیزیک دو شهرستان استان کردستان و نمونۀ آن 34 􀀯 دانش آموزان دختر س دانش آموز سال سوم ریاضی هستند. از آنجا که دانش آموزان قبلاً در دو کلاس گنجانده شده بودند و پژوهشگران این مطالعه امکان انتخاب تصادفی آنها را برای دو گروه کنترل و آزمون نداشتند، از طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد؛ بدین صورت یکی از کلاس ها به صورت تصادفی گروه آزمون و دیگری گروه کنترل درنظر گرفته شد. در این مطالعه، روش تدریس به عنوان متغیر مستقل و توانایی فضایی و درک مفهوم حد نیز متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدند. پیش آزمون نشان داد که دو گروه قبل از اعمال متغیر مستقل، از نظر متغیرهای وابسته تفاوت معناداری نداشتند. در طول سه هفتۀ آموزشی، مفهوم حد را یکی از مؤلفان مقاله به هر دو گروه آموزش داد. شیوۀ تدریس به گروه کنترل روش معمول و برای گروه آزمون با رویکرد تجسم محور، با ارائۀ فعالیت های تصویری/ دیداری بود. این فعالیت ها به گونه ای طراحی شده بودند که بازنمایی های مختلف مفهوم حد در آنها ارائه شده بود. در تحلیل داده ها از روش "تحلیل واریانس چند متغیره" استفاده شد. نتيجه گيري: یافته های تحقیق نشان داد که تدریس از طریق ارائۀ فعالیت های مبتنی بر تجسم از حد، بر درک دانش آموزان از مفهوم حد تأثیرگذار و تفاوت بین دو گروه در این مورد معنادار است. اما ارائۀ فعالیت های مبتنی بر تجسم در تدریس حد، تأثیری بر افزایش توانایی فضایی دانش آموزان ندارد و از این نظر تفاوت دو گروه معنادار نیست.