بررسی تأثیر فشار زمان و ترتیب آزمون بر حافظة كلامی و عملی و یادآوری واژگان مرور شده با استفاده از دو روش نگهدارنده و بسط دهنده

مقدمه: يادآوري علاوه بر قدرت حافظه و روش يادگيري، حاصل شرايط يادگيري، شرايط آزمون و عملكرد متقابل اين دو است. اين پژوهش با دستكاري در شرايط آزمون به بررسي اثر فشار زمان در حين مرور و نيز اثر تغيير در ترتيب اجراي آزمون مي پردازد. روش: 166 دانش آموز با روش نمونه گيري چندمرحله اي به طور تصادفي انتخاب و در هشت آزمون يادآوري شركت داده شدند. براي ايجاد فشار زمان، به مرور هر واژه زمان محدودي اختصاص داده شد. همچنين براي بررسي اثر ترتيب آزمون، گروه اول ابتدا از مرور نگه دارنده و سپس از مرور بسط دهنده استفاده كرد و گروه دوم همين روش را با ترتيب معكوس انجام داد. آزمون حافظة عملي و كلامي نيز به همين نحو اجرا شد. يافته ها: نتايج نشان داد فشار زمان به طور معنادار موجب كاهش عملكرد مرور بسط دهنده (در مقايسه با مرور نگهدارنده) در يادآوري واژگان شده است. همچنين اجراي مرور نگه دارنده (به عنوان اولين آزمون) موجب افزايش معناداري در عملكرد اين مرور بر يادآوري شد اما برتري حافظة عملي بر كلامي در فشار زمان و ترتيب هاي متفاوت همچنان بارز بود . نتيجه گيري: اگرچه مرور بسط دهنده راهكار مؤثري در يادگيري است، اما از آنجاكه به منابع ذهني و زماني بيشتري نياز دارد، عملكرد آن در شرايط فشار زمان كاهش مييابد. از سوي ديگر ، اثر تازگي آزمون بر مرور نگهدارنده ،كه نياز به پردازش اطلاعات كمتري دارد، فزاينده است. رمزگرداني غني(در مقايسه با تكليف كلامي) از طريق ايجاد تجارب جسمي و حسي متفاوت باعث عملكرد بهتر تكليف عملي در يادآوري آزاد ميشود.