بررسی نقش تئوری ذهن و كاركردهای اجرایی در پیشبینی همدلی

مقدمه: همدلي ظرفيت بنيادين انسانها در برقراري ارتباط است كه داراي عنصر هيجاني و شناختي است. در پژوهش حاضر ما نقش دو سازه شناختي، تئوري ذهن و كاركردهاي اجرايي در پيشبيني همدلي بررسي كرديم. روش: به اين منظور، 150 كودك از پايه اول و دوم دبستان به شيوه خوشهاي چند مرحلهاي از مدارس شهر اراك انتخاب شدند. در اين مطالعه، براي سنجش همدلي از پرسشنامه ايزنبرگ، فبس، ارسكارلو، براي سنجش تئوري ذهن از پرسشنامه تئوري ذهن استپمن و براي سنجش كاركردهاي اجرايي از خرده مقياس برج آزمون نپسي استفاده شد. براي تحليل داده ها از روش آمار ي تحليل رگرسيون و همبستگي پيرسون استفاده گرديد. يافتهها: يافته ها به اين قرار بود: الف) همبستگي تئوري ذهن و كاركرد اجرايي با همدلي هردو معنادار بود. ب) تئوري ذهن و كاركرد اجرايي هردو قادر به پيشبيني همدلي بودند. ج) كاركردهاي اجرايي نسبت به تئوري ذهن در پيشبيني همدلي از قدرت پيشبيني بهتري برخوردار بود. د) سن به عنوان متغير كمكي، بهترين پيشبينيكننده همدلي بود. نتيجه گيري : سازه هاي شناختي چون كاركرد اجرايي و تئوري ذهن بر ميزان همدلي فرد اثرگذارند. از آنجا كه آموزش شناختي يكي از روشهاي متداول آموزش است، ميتوان براي افزايش همدلي افراد بر آموزش متغيرهايي چون كاركردهاي اجرايي و تئوري ذهن تاكيد كرد