تأثیر روش آواز آهنگین بركیفیت گفتار كودكان درخودمانده ( اوتیستیك) هفت تا ده ساله پسر فارسی زبان

هدف: درخودماندگي اختلالي تحولي است كه مشخصة آن وجود ناهنجاري در رفتار اجتماعي، زبان و شناخت است. با وجود آنكه بيش از 25 درصد كودكان درخودمانده بيكلام هستند، اما براي بهبود وضعيت كلامي آنها هنوز راهكارهاي مداخله اي و باليني كافي ارائه نشده است. اين پژوهش اولين بار براساس خصوصيات نوايي زبان فارسي، تأثير روش آواز آهنگين را با اقتباس از مدل آلبرت، هلم و اسپاركس ( 1973 ) طراحي وتأثير آن را بر كيفيت گفتار اين كودكان بررسي كرده است. از آنجاكه تأثير اين روش بر ساير زبانها اثبات شده، هدف اين پژوهش آن است كه با اجراي اين روش، گامي درجهت تسهيل مشكلات گفتاري كودكان درخودماندة فارسي زبان برداشته شود. روش : اين پژوهش از نوع كاربردي و نيمهتجربي است. پس از پژوهش آزمايشي كه روي يك كودك درخودماندة 10 ساله به صورت موردي و در مدت يك ماه انجام شد و نتايج مؤثري به دست آمد، 13 نمونه (نُه نفر بي كلام) درمركز اوتيسم اصفهان به صورت نمونة دردسترس انتخاب شدند. شاخصهاي كيفيت گفتار آنها شامل ميانگين طول پارهگفتار، تعداد فعل، سرعت گفتا رتوصيفي و درصد پژوا كگويي به صورت مصاحبة مستقيم و آوانگاري نمون ههاي گفتاري محاسبه و رشد مهارتهاي گفتاري و زبان بياني آنها نيز با آزمون سنجش رشد نيوشا ارزيابي شد. همة شاخص ها دوبار به صورت پي شآزمون و پس آزمون بررسي و تحليل آماري شدند و هر آزمودني به عنوان كنترل خودش ارزيابي شد. شايان ذكر است كه روش آواز آهنگين به مدت چهار ماه و در قالب 48 جلسة 20 تا 30 دقيقهاي (سه روز درهفته) اجرا شد. يافته ها: بعد از اجراي روش آوازآهنگين، شاخصهاي كيفيت گفتار پيوسته، ميانگين طول پاره گفتار، تعداد فعل، و درصد پژواك گويي يا اكولاليا به (p=0/ سرعت گفتارتوصيفي به صورت معنا داري افزايش ( 001 پيشرفت مهارتهاي گفتاري و زبان بياني كودكان نيز .(p=0/ صورت معنا داري كاهش يافت( 007 درآزمون رشد نيوشا چشمگير بود. نتيجهگيري: روش آواز آهنگين بر شاخصهاي كيفيت گفتاركودكان درخودمانده تأثيرمثبت دارد، بنابراين توصيه مي شود از اين روش به عنوان يكي از درمانهاي مكمل در گفتاردرماني اين كودكان استفاده شود.