بهبود عملكرد خواندن از طریق مداخلات دیداری

هدف: تعدادي از پژوهشها نشان دادهاند كه مشكلات خواندن با نارسايي هاي ديداري مرتبط است، اما پژوهشهايي كه به تأثير مداخلات ديداري بر عملكرد خواندن (صحت خواندن، نوع و تعداد اغلاط خواندن و درك مطلب) پرداختهاند اندكاند و نتايج آنها نيز متناقض. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثيرات احتمالي مداخلة ديداري بر عملكرد خواندن در گروهي از دانش آموزان مبتلا به مشكلات خواندن و واجد نارسايي كاركردهاي بينايي است. روش: در اين پژوهش كه طرح آن از نوع شبهآزمايشي با گروه آزمايش و گواه است، پس از ارزيابي بينايي ، 10 نفر از كودكان مبتلا به مشكل خواندن كه واجد نارسايي كاركردهاي بينايي بودند به عنوان گروه آزمايش و 10 نفر از خوانندگان ماهر كه از نظر بينايي نيز سالم بودند ، به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. پس از ارزيابي عملكرد عمومي شناختي، مهارتهاي خواندن و كاركردهاي پاية بينايي هر دو گروه، گروه آزمايش تحت 15 جلسه مداخلة ديداري قرار گرفت. پس از اجراي مداخلات، مجدداً همة آزمونها براي هر دو گروه اجرا شد و براي پيگيري دوباره، يك ماه بعد از پايان مداخله، كاركردهاي پاية بينايي مورد سنجش قرار گرفت. يافتهها: نتايج نشان دادند كه در گروه آزمايش همزمان با بهبود كاركردهاي پاية بينايي، توانايي صحت خواندن و درك مطلب به طور معنا داري ارتقا و تعداد غلطهاي خواندن به طرز چشمگيري كاهش يافته است. نتيجهگيري: به نظر ميرسد كه مداخلة ديداري با بهبود بخشيدن به كاركردهاي بينايي نارسا مرتبط با خواندن توانسته است سبب بهبود عملكرد خواندن شود؛ نتيجه اينكه مداخلة ديداري در بهبود خواندن مؤثر بوده است. از سوي ديگر، يافتههاي اين مطالعه تأثير مداخلات ديداري بر مشكلات خواندن را نشان ميدهد. كليدواژهها: مهارتهاي خواندن، مداخلة ديداري، كاركردهاي پاية ديداري