عملکرد افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در تکلیف حافظۀ کاذب

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی عملکرد بازماندگان جنگ تحمیلی مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در تکالیف حافظۀ کاذب دیداري و شنیداري است. روش: در ای ن مطالعه با استفاده از روش نمونهگیري در دسترس، 20 بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از سانحۀ درگیر در جنگ، 20 فرد درگیر در جنگ اما فاقد اختلال استرس پس از سانحه و 20 فرد بهنجار عادي بدون سابقۀ حضور در جنگ که در متغیرهاي سن، جنس، هوش و سطح تحصیلات همگن شده بودند، شرکت کردند . ابزار پژوهش شامل مصاح بۀ سیاهۀ افسردگی بک، سیاهۀ اضطراب بک، مقی اس تجدی د نظرشد ة ،SCID ساختار یافته تأثیر رویداد و تکالیف حافظۀ کاذب شنیداري و دیداري بود. دادهها با روشهاي آمار ي تحلیل واریانس چندمتغیري یک راهه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که عملکرد گروه داراي اختلال استرس پس از سانحه نسبت به دو گروه فاقد این اختلال و بهنجار در تکالیف حافظۀ کاذب ضعیفتر است . به عبارت دیگر ، گروه مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه نسبت به دو گروه دیگر مواد مربوط به حافظۀ کاذب بیشتري تولید کردند. نتیجهگیري: یافته هاي پژوهش مؤید وجود مشکلات حافظه و به ویژه حافظۀ کاذب در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بوده و این نتایج در چارچوب نظریههاي مربوط به مشکلات شناختی مانند حافظۀ فعال، حافظۀ آیندهنگر و حافظۀ شرح حال تبیینپذیر است.