چکیده مقاله
هدف اين پژوهش تعيين اثربخشی آموزش راهبردی برنامه‌ريزی عصبی‌ـ کلامی (ان.ال.پی) بر ميزان سازگاری زناشويی زوج‌های مراجعه‌کننده به مراکز مشاورۀ شهر اصفهان در سال 1388 بود. برای انجام اين هدف، از ميان زوج‌های مراجعه‌کننده به مراکز مشاورۀ شهر اصفهان، 30 زوج که تمايل به شرکت در جلسات آموزشی داشتند، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و آزمون مقياس سازگاری زناشويی اسپاينر (1976) را تکميل کردند. پس از اجرای پيش‌آزمون، 15 زوج در گروه آزمايش و 15 زوج در گروه گواه به‌صورت تصادفی جايگزين شدند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه آموزش راهبردی برنامه‌ريزی عصبی‌ـ کلامی دريافت کرد. مداخلات، ترکيبی از الگوهای «ان.ال.پي» شامل هدف‌گذاری، اصول ارتباط، جايگاههای ادراکی، الگوی متا، سطوح منطقی عصبی‌ـ زبانی و اصول سازگاری بود. پس از اتمام مداخلات، آزمودنی‌های هر دو گروه دوباره با مقياس اسپاينر مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS 15 و روش تحليل کوواريانس بررسی شد. يافته‌های پژوهش تفاوت معناداری را بين نمرۀ سازگاری زناشويی پيش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه آزمايش نشان داد (01/0 P< ). اما بين سازگاری زناشويی زنان و مردان در پس‌آزمون تفاوت معناداری مشاهده نشد.