چکیده مقاله
اين مطالعه با هدف بررسی رابطۀ بين خلاقيت، وظيفه‌شناسی، جنبه‌های انگيزشی و نگرشی زمان با مديريت زمان انجام شد. به همين منظور 288 دانشجو (150 دختر، 138 پسر) به‌طور تصادفی خوشه‌ای از دانشگاه محقق اردبيلی انتخاب شدند و به پرسشنامۀ مديريت زمان بارلينگ، کلوی و چونگ (1996)، مقياس شخصيت خلاق گوگ (1979)، خرده‌مقياس وظيفه‌شناسی پرسشنامۀ پنج عاملی نئو کاستا و مک‌کری (1992)، مقياس کنترل ادراک شده از زمان کلاسنز و همکاران (2004)، خرده‌مقياس سرسختی مقياس سبک‌های زمان يوسونير و والت ـ فلورنس (2007)، خرده‌مقياس ترجيح سازماندهی مقياس رفتار مديريت زمان ماکان و همکاران (1990)، پاسخ دادند. يافته‌های حاصل از تحليل مسير نشان داد که مديريت بهتر زمان از طريق نمرات بالاتر خلاقيت، وظيفه‌شناسی، سرسختی، کنترل ادراک شده از زمان و ترجيح سازماندهی پيش‌بينی می‌شود (05/0 < Ps ). همچنين خلاقيت از طريق سرسختی، کنترل ادراک شده از زمان و ترجيح سازماندهی بر مديريت زمان اثر می‌گذارد (05/0 < Ps ) و وظيفه‌شناسی نيز از طريق سرسختی و ترجيح سازماندهی در مديريت زمان نفوذ دارد (05/0 < Ps ).