زمانِ دستوری در زبان فارسی؛ نگاهی نو بر پایۀ یک الگوی شناختی آرمانی نویسنده مرتضی دستلان، زینب محمدابراهیمی، راضیه مهدي بیرقدار، بلقیس روشن سال انتشار: چکیده مقاله هدف: آگاهی از زمان تجربهاي کاملاً ذهنی است که برخلاف تجربۀ مکانی با هیچیک از حواس بشر دریافتشدنی نیست، اگرچه همه آن را درك میکنند. هدف این پژوهش، ارائۀ نگاهی نو به چگونگی مفهومسازي زمان در زبان فارسی در قالب زبان شناسی شناختی و بر پایۀ یک الگوي شناختی آرمانی است. روش: در این راستا، ابتدا مفهوم زمان از جنبههاي فلسفی و ردهشناختی و سپس الگوي شناختی مورد نظر بررسی و تبیین شد. نتیجهگیري: با الهام از نظریههاي لانگکر در تقسیمبندي جدید اجزاي تشکیلدهندة گروه فعلی نشان داده شد که گروههاي فعلی در زبان فارسی نیز به دو جزء اسناد زمینه ساز و هستۀ بند تقسیم میشوند و این اسنادهاي زمینهساز هستند که بیانگر زمان دستوري در زبان فارسیاند. سپس تکواژهایی که به عنوان اسناد زمینهساز، بیانگر زمان دستوري در زمانهاي گذشته، حال و آینده هستند بررسی و تعیین شد و جایگاه هر یک از این اسنادها در الگوي شناختی آرمانی تعیین و نشان داده شد که این اسنادها با عناصر موجود در این الگو انطباق کامل دارند فرم ثبت نظرات شما نام و نام خانوادگی: * شماره همراه: * آدرس ایمیل: * * نظر شما: * نظرات کاربران: