چکیده مقاله
این تحقیق با هدف بررسی اثر بخشی آموزش و تقویت مهارت‌های مثبت‌اندیشی به شیوه گروهی بر منبع کنترل دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهرستان گرگان انجام شده است. فرضیه اصلی این تحقیق این بود که آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی درونی‌سازی منبع کنترل دانش‌آموزان دبیرستانی را افزایش می‌دهد.
پژوهش حاضراز جمله پژوهش‌های نیمه آزمایشی (مداخله‌ای) با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه است. در این تحقیق از بین جامعه آماری پژوهش که دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهرستان گرگان در سال تحصیلی 85-84 بودند، نمونه‌ای شامل 40 نفر از دانش‌آموزان پایه دوم به شیوه تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. قبل از انجام مداخله آموزشی (ارائه متغیر مستقل) دو گروه با استفاده از پرسشنامه‌های منبع کنترل راتر و شادکامی آکسفورد (مثبت‌اندیشی) پیش آزمون شدند. سپس آزمودنی‌ها بر اساس نمرات اکتسابی در آزمون راتر به دو گروه منبع کنترل درونی و بیرونی تقسیم شدند. آزمودنی‌ها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (20 نفر با منبع کنترل بیرونی،20 نفر درونی) در مرحله بعد به گروه آزمایش به مدت 8 جلسه یک ساعته مهارت‌های مثبت‌اندیشی آموزش داده شد. یک هفته پس از انجام مداخله دوباره هر دو گروه پس آزمون شدند.
تحلیل نتایج با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل معنادار است (007/0p<)، به این بیان که آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی در تغییر منبع کنترل مؤثر بوده است. نتایج به دست آمده در این تحقیق همسو با سایر تحقیقات بوده و سودمندی و تأثیر آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی در درونی‌سازی منبع کنترل دانش‌آموزان دبیرستانی را تأیید می‌کند.