چکیده مقاله
هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین مؤلفههای هوشهیجانی (شامل حل مسأله، شادمانی، استقلال، تحمل فشار روانی، خودشکوفایی، خودآگاهی هیجانی، واقعگرایی، روابط بین فردی، خوشبینی، عزتنفس، کنترل تکانش، انعطافپذیری، مسئولیتپذیری اجتماعی، همدلی و خودابرازی) با خود ارزیابی عملکرد در حیطههای عمومی، فنی و بین فردی بود. به همین منظور از 150کارخانه مستقر در شهرک صنعتی مورچهخورت که دارای حدود 11000 هزار پرسنل بودهاند، 35کارخانه و از این 35 کارخانه، 300 نفر از کارکنان آنها با استفاده از نمونهگیری چند مرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه هوشهیجانی، بارـ اون ( EI با 90 سؤال) و پرسشنامه خودارزیابی عملکرد شغلی موتوویدلو و ون اسکاتر (با 6 سؤال) بود. دادههای حاصل از پرسشنامهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گامبه گام مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین مؤلفههای هوشهیجانی با خودارزیابی عملکردشغلی عمومی ضرایب همبستگی معنادار و مثبت بین 303/0 (برای انعطافپذیری) تا 409/0 (برای عزتنفس) وجود دارد. بین مؤلفههای هوشهیجانی با خودارزیابی عملکرد شغلی فنی ضرایب همبستگی مثبت و معنادار بین 167/0 (برای انعطافپذیری) تا 327/0 (برای عزتنفس) بهدست آمد. بین مؤلفههای هوشهیجانی با خودارزیابی عملکرد شغلی بین فردی ضرایب همبستگی مثبت و معنادار بین 182/0 (برای انعطافپذیری) تا 383/0 (برای خوشبینی) بهدست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون گامبهگام نشان داد که متغیرهای عزتنفس، همدلی، استقلال و کنترل تکانش برای خودارزیابی عملکرد شغلی عمومی، متغیرهای عزتنفس، روابط بین فردی و واقعگرایی برای خودارزیابی عملکرد شغلی فنی و متغیرهای خوشبینی، همدلی، استقلال و روابط بین فردی برای خودارزیابی عملکرد شغلی بین فردی دارای توان پیشبین معنادار (05/0 p < ) هستند.